ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Ζω με την ανάμνησή σου

Σε  χώρες μακρινές

ανασαίνουν

κάστρα λεηλατημένα

αφημένα

στην αφή των αιώνων.

Ο χρόνος

μια λόγχη μοιραία

χωρίς αισθήσεις

Η φονική  αιχμή του

κυριεύει

το  νου και  την  καρδιά.

Η ανάμνηση σου πετά

Ανοίγει τα φτερά της

πάνω από τη θάλασσα

Περνά πάνω από τα όρη

και κάθεται

στα κλαδιά της σκέψης μου

ποτισμένη αρμύρα

αιθέρια

μες στον άνεμο

της ψηλότερης κορυφής

Υπερκόσμια και παγκόσμια

δροσοστάλα του καλοκαιριού

ρέοντας, αχνή

πάνω στο νήμα της αγάπης μου

απόρθητη και δυνατή

της   ζωής  μου

αιωνόβιο  λουλούδι.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΟ ΑΙΩΝΟΒΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Εκδόσεις Ίδμων