ΘΗΣΑΥΡΙΣΑ
Θησαύρισα με τον ήλιο
Είδα τα σμήνη των
πουλιών
να καλύπτουν τον
αττικό ουρανό
Είδα το φωτεινό σου
πρόσωπο
τα λαμπερά σου μάτια
Θησαύρισα με τη
σελήνη
Είδα την απόσταση από
τη γη
κι αναθάρρεψα
Μικρές αποστάσεις
μεγάλοι έρωτες
Ήλιος και σελήνη
χωράν αιώνια
στα βάθη της καρδιάς
μας!
ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ
Κατέχω
τ’ άρωμα και τη γεύση σου
Εισδύω
στο ναό που θεμελίωσες
για
να μυσταγωγείς όσο διαρκεί
το
λίκνισμα του έρωτα
Πατώ
πάνω στα ίχνη π’ αφήνεις
προχωρώντας
στο άδυτο της επιθυμίας σου
Ο
χρόνος πλάθει κι άλλο το σχήμα τους
Αναζωπυρώνεται
με τις φλόγες των ματιών σου
Όσο
αυτές απλώνονται στο αδιόρατο σύμπαν
Αγκαλιάζοντας
ευσπλαχνικά
τους
ικέτες του πόθου σου
Μπορώ
να βρω πάνω στο χώμα
σημάδια
αγγέλων
Καθώς
έγιναν ορατά με το πέρασμά σου
και
να ανακαλύψω την πανδαισία της ζωής
στο
κρυφό παρθένο δάσος που φαντασιώνεται
κάθε περιπλανώμενος και κάθε ερωτευμένος
Με
λέξεις, ήχους μουσικούς και κρότους
να
το περιγράψω
δίνοντας
υπόσταση στη φαντασία
στο
αχανές, ορατότητα
στην
ομορφιά, ανάσταση.
ΔΥΝΑΜΗ
Σανίδα σωτηρίας τα
πελαγίσια μάτια σου
καθώς βουλιάζω
με τον ογκόλιθο της
μνήμης
δεμένο στα χέρια μου και στις παρυφές της ανυπομονησίας
πιάνομαι πάνω της κι
ακούω
τον χτύπο της καρδιάς
σου
Με συνταράζουν λόγια
αγάπης
μετά την εκκωφαντική
σιωπή σου
Όσο κι αν με ραπίζουν
τα κύματα
των αποχωρισμών
ελπίδα μόνη το
χαμόγελό σου
που λάμπει αναστημένο
από την αστρική λάμψη της ψυχής σου
Ο ανυπόδητος έρωτας
αφήνει ίχνη πάθους και ηδονής
που όλα τα φιλιά των
ανθρώπων
δεν μπορούν να τα
σκεπάσουν
όσους αιώνες κι αν
παλεύουν τα σώματα ξαναμμένα από πόθο
τη δύναμη αυτή ν’
αντλήσουν
και να θυσιαστούν στο
βωμό του.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
Κοιτώ το πρόσωπο τ’
ανέμου
με τα μεγάλα μάτια
του,
φωτεινά σαν ήλιος
Μ’ αυτά θωρεί τα
πάντα
στην οικουμένη
Εκεί κρύβεται το
μυστικό,
η λύση των αινιγμάτων
η φουρτουνιασμένη
θάλασσα,
το πάλεμα των δέντρων
Στα βάθη τους ανθίζει
το λουλούδι του έρωτα
και φεγγοβολά
η διαμαντόπετρα των
ονείρων.
Κοιτώ το πρόσωπο τ’
ανέμου
με τα μεγάλα μάτια
του,
φωτεινά σαν ήλιος
Μ’ αυτά σμίγει με τα
σύννεφα
κι αντρειεύει
Εκεί κρύβεται ο
χρόνος των ανθρώπων
και όλες οι στιγμές
τους, ένας θρύλος
αψεγάδιαστος που
λυσσομανά μαζί τους
Εκεί απλώνει ο
ωκεανός
τα πορφυρά χέρια του
καθώς βάφτηκαν από
αμέτρητα ναυάγια
που ματώνουν την
καρδιά
και μαυρίζουνε τη
μνήμη.
Κοιτώ το πρόσωπο τ’
ανέμου
με τα μεγάλα μάτια
του,
φωτεινά σαν ήλιος
Μ’ αυτά ανάβει τις
φωτιές
και τις αγκαλιάζει
Εκεί κρύβονται
ταξίδια
και ο περίπλους της
ζωής
Αμέτρητα ονόματα
και οι ανάσες των
ερωτευμένων
οι περίτεχνες
κορνίζες των ηρώων
κι ο πίνακας της προδοσίας
Η μυρωδιά της καμένης
γης
και η ευωδιά τ’
Απρίλη
Οι απάτητοι λόφοι των
βουνών
και ο αχός των
μετάλλων.
Κοιτώ το πρόσωπο τ’
ανέμου
με τα μεγάλα μάτια
του,
φωτεινά σαν ήλιος
Μ’ αυτά ρίχνει βουτιά
στο πέλαγο
και κολυμπάει
Εκεί χορεύει
με τ’ απίθανο σώμα
της η νύχτα
και ξελογιάζεται
στο λίκνισμά της το
φεγγάρι
Η ελπίδα εκεί σμίγει
με το φόβο
ο έρωτας με τον
θάνατο
η θνητότητα με την
αθανασία
ο άσπιλος με τον
αμαρτωλό
Η παγερή του παραλία
κατακλύζεται από τις
φλόγες.
Κοιτώ το πρόσωπο τ’
ανέμου
με τα μεγάλα μάτια
του,
φωτεινά σαν ήλιος
Μ’ αυτά ερωτεύεται
τις θάλασσες και τις
κατακτά
Με την πυρωμένη ματιά
του
κουρσεύει το ουράνιο
τόξο
Υφαίνει στις κορφές
των κυμάτων
το μειδίαμα των
άστρων
Εκεί βρίσκουν στέγη
οι αιώνες
καθώς ο χρόνος μετρά
αντίστροφα
οι άνθρωποι τους
προσκυνούν
χαρίζοντας το κορμί
και την ψυχή τους.
Είναι τόσο μεγάλα,
τόσο φωτεινά
η ταχύτητα τ’ ανέμου
ιλιγγιώδης
που κανείς δεν
διακρίνει
το σχήμα και το χρώμα
τους
Δεν μπορεί κανείς να
βρίσκεται
μπροστά ή πίσω τους
κρύβουν τους ες αεί
συμβολισμούς
του σύμπαντος κόσμου.
ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
Από τη συλλογή: Τα ανάγλυφα ίχνη του έρωτα Εκδ. Ίδμων
J'ai chéri
J'ai chéri avec le soleil
J'ai vu les volées d'oiseaux
couvrir le ciel de l'Attique
J'ai vu ton visage lumineux
tes yeux brillants
J'ai chéri avec la lune
J'ai vu la distance de la
terre
et j'ai ressuscité
Petites distances
grands amours
soleil et lune
espace éternel
au plus profond de nos cœurs !
VISIBILITÉ
Je possède ton parfum et ton
goût
J'entre dans le temple que tu
as fondé
hypnotiser tant que ça dure
le bercement de l'amour
Je marche sur les traces que
tu laisses
aller à la demeure de ton
désir
Le temps façonne encore plus
leur forme
Il s'allume avec les flammes
de tes yeux
Tant qu'ils se répandent dans
l'univers invisible
Embrasser avec miséricorde
les mendiants de ta luxure
je peux le trouver par terre
signes d'anges
Comme ils sont devenus
visibles avec ton décès
et de découvrir la splendeur
de la vie
dans la forêt vierge cachée
dont il fantasme
chaque vagabond et chaque
amoureux
Avec des mots, des sons
musicaux et des clics
pour le décrire
donner corps à l'imaginaire
dans le vaste, la visibilité
dans la beauté, la
résurrection.
POUVOIR
Vos yeux pélagiques sont une
bouée de sauvetage
comme je coule
avec le rocher de la mémoire
lié dans mes bras et en marge
de l'impatience
Je la tiens et écoute
le battement de ton coeur
Je suis troublé par des mots
d'amour
après ton silence
assourdissant
Peu importe combien les vagues
me battent
des séparations
J'espère que ton sourire
qui brille ressuscité
de la lueur étoilée de
ton âme
L'amour non partagé laisse des
traces de passion et de plaisir
que tous les baisers des
hommes
ils ne peuvent pas les couvrir
peu importe combien de siècles
les corps luttent à nouveau avec la luxure
ce pouvoir de dessiner
et être sacrifié sur son
autel.
LE VISAGE DU VENT
Je regarde le visage du vent
avec ses grands yeux,
brillant comme le soleil
Avec ceux-ci, il considère tout
dans le monde
Là est le secret,
la solution des énigmes
la mer orageuse,
le combat des arbres
Dans leurs profondeurs il fleurit
la fleur de l'amour
et feu d'artifice
la pierre de diamant des rêves.
Je regarde le visage du vent
avec ses grands yeux,
brillant comme le soleil
Avec ceux-ci, il se confond avec les nuages
et c'est de pire en pire
C'est là que le temps des gens se cache
et tous leurs moments, une légende
irréprochable qui fait rage avec eux
Là s'étend l'océan
ses mains violettes
comme ils ont été peints par d'innombrables épaves
qui saignent le coeur
et noircir la mémoire.
Je regarde le visage du vent
avec ses grands yeux,
brillant comme le soleil
Avec ceux-ci il allume les feux
et les embrasse
Il y a des voyages cachés
et les vicissitudes de la vie
D'innombrables noms
et les souffles des amants
les cadres élaborés des héros
et la table de la trahison
L'odeur de la terre brûlée
et le parfum d'avril
Les collines perfides des montagnes
et l'écho des métaux.
Je regarde le visage du vent
avec ses grands yeux,
brillant comme le soleil
Avec ceux-ci, il plonge dans la mer
et nage
Là, elle danse
avec son corps incroyable la nuit
et il est fou
dans son berceau la lune
L'espoir s'y mêle à la peur
aimer avec la mort
mortalité avec immortalité
l'impur avec le pécheur
Sa plage glacée
englouti dans les flammes.
Je regarde le visage du vent
avec ses grands yeux,
brillant comme le soleil
Avec ceux-ci, il tombe amoureux
les mers et les conquiert
Avec son regard brûlant
l'arc-en-ciel vole
Il se faufile sur les crêtes des vagues
le ricanement des étoiles
Là les âges trouvent refuge
alors que le temps s'écoule
les gens les vénèrent
se donnant corps et âme.
Ils sont si grands, si brillants
la vitesse du vent vertigineuse
que personne ne peut distinguer
leur forme et leur couleur
Un ne peut être trouvé
devant ou derrière
eux
ils cachent les mêmes symboles
du monde de l'univers.
NIKOS DELIGIANNIS
De la collection : Les traces d'amour en
relief Ed. Idmon