ΦΑΡΟΣ

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

           καταμεσής στη θάλασσα

π’ αγκαλιάζει αιώνες

την πλόα των πλοίων

Ένας πύργος φωτεινός

που υψώνεται στον ουρανό

και σπάει τα δεσμά τ’ ανέμου

συνθλίβοντας

την παγωνιά της νύχτας

και τη μοναξιά της σελήνης.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που λυτρώνει ακίνητος

τον μισεμό και την προσδοκία

καθώς οδηγεί τους ναυτικούς

και το πηδάλιο των καραβιών τους

ματαιώνοντας το ναυάγιο της ελπίδας.

Πυρφόρος και καθάριος

σαν άγνωστο ακρογιάλι.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

τις μέρες της βροχής

καθώς εφορμούν αγριεμένες

οι στάλες της για να τον ραπίσουν

Μεγάλα και πικρά ταξίδια

να τον περιτριγυρίζουν όπως τ’ αστέρια

     που σκορπούν το φως τους

     δείχνοντας τον αλαργινό δρόμο

     της ανατολής.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που καραδοκεί τα γλαροπούλια

αφήνοντάς τα να δαμάσουν

την αψίδα της κορφής του

και να λεηλατήσουν

τα πολύγωνα διαμάντια του φωτός του

ενόσω οι ωκεανοί

με τρικυμισμένα τα νερά τους

κατακλύζουν το έμπλεο του νόστου

και της καρτερίας.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

μόλις νυχτώνει και μόλις χαράζει

εγκαταλειμμένος, μεθώντας

στην πανδαισία των χρωμάτων

διασπείροντας απ’ ανατολή ώς δύση

τα σημάδια του χρόνου

με βουβές ιαχές όπως σπέρνει τον φόβο

ο νικητής του χάους

 τροπαιοφόρος και υπερόπτης

αδημονώντας για τον θρόνο του.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

και μεθώ στ’ ανταριασμένο πέλαγο

      μαζεύοντας από τον δοξασμένο του βυθό τους μύθους

      Όσους άνοιξαν τον ασκό τους

      και περιστοίχισαν την οικουμένη

     Ένας αρχαίος ήλιος, η σελήνη

     που πάνω στον ώμο του ακουμπά

     κι η γη προστάτιδα και προστατευόμενή της σ’ αέναη τροχιά.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

κι αιχμαλωτίζω την αρμάδα των πολέμων

στις αντένες των πλοίων της κρεμώ

τους φθόγγους της ειρήνης

Με χέρια που καίνε, απελευθερώνω

τους υδάτινους οικτιρμούς

αναρίθμητων ονείρων που προσδοκούν

της λύτρωσης το πυρ

στοιχειωμένα αιώνες κι εξαντλημένα

από την άπνοιά τους.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που κάποτε πέρασε στ’ όνειρό μου

και διέγειρε μια για πάντα

με τα θαλασσινά φτερά του

τις αισθήσεις της ψυχής μου

Φως εγκόσμιο και πολυταξιδεμένο

π’ απλώνεται στα πέρατα της γης

συλλέγοντας τα ίχνη όλων των πόθων

στην απύθμενη καρδιά της προσμονής.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΑ ΑΝΑΓΛΥΦΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΔΜΩΝ

 

        ΓΛΥΚΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ

 

Γράφοντας και σβήνοντας

                           στο χαρτί τ’ όνομά σου

γευόμουνα κάτι

                        από την τρικυμία της ματιάς σου

καθώς πάσχιζα 

                              την απεραντοσύνη

της θάλασσάς τους

                     μέσα στα χέρια μου

                                                   να υποτάξω!

ΔΙΨΑ ΖΩΗΣ

 

 

Φωτεινά σημεία του ορίζοντα,

χρυσαφένια μαλλιά οι αχτίδες

του φεγγαριού,

στολίζουν μ’ αστείρευτο φως

τη νύχτα.

Τα μουντά τοπία αναρίγησαν

στο φύσημα τ’ αγέρα,

άστραψαν κυλώντας

στα χέρια της φύσης.

Τα λουλούδια ανθοφόρησαν

στην προσδοκία της αγάπης.

Νύχτα πρωτόγνωρη

καθώς στο δρόμο σπαρταρούν

διψασμένα τα κορμιά

για έρωτα.

                   ΑΝΘΟΦΟΡΙΑ

 

Πίσω από τα σύννεφα

Πίσω από τις σκιές

αμέτρητων αστεριών

Ο ήλιος περιποιείται

τους κήπους του

με περισσή φροντίδα

Στο φεγγοβόλο κεφάλι του

στροβιλίζουν εκλάμψεις

Ξυπνάει νωρίς τη νύχτα

γιατί αυτό

απαιτεί πολύ χρόνο

Να κλαδέψει

τα ξερά κλαδιά του

Να φροντίσει

τα πύρινα λουλούδια του

που θα σκεπάσουν με τ’ άνθη τους

τόσες υπάρξεις πάνω στη γη

Να ετοιμαστεί για την καθημερινή του βόλτα, απ’ Ανατολή ώς τη Δύση

κι αντίστροφα για να μαγέψει

τις Νύμφες των πόθων και του πάθους.

ΛΑΜΨΕΙΣ

 

Βρήκα ένα αστέρι

να οδηγεί τους ανθρώπους

στο σπήλαιο των οικτιρμών

και της αναγέννησης

Ένα αστέρι ν’ αδειάζει το φως του

στις καρδιές

μ’ απαστράπτουσα λάμψη

αιώνιας ζωής

Μια παρουσία

μεγαλειώδης στον ουρανό

αεικίνητο

σε όλες τις γειτονιές της οικουμένης

να συνθέτει μουσικές ονείρων κι ελπίδας

Ένα αστέρι που η προσμονή του

κάθε βράδυ

ν’ αγαλλιάζει τις ψυχές

όλου του κόσμου και να τις παρασέρνει

στον φλογερό ποταμό του…

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙ ΒΛΙΟ "ΤΑ ΑΝΑΓΛΥΦΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΔΜΩΝ