ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Όλα όσα ομολογεί το σώμα

είναι επικίνδυνα περάσματα

με προορισμό την ηδονή ή τη μοναξιά.

Όλα όσα ομολογούν τα μάτια

είναι μια γέφυρα που ενώνει

την αλήθεια με το ψέμα.

Κι έρχεται η ζωή να διεκδικήσει

το αδαμάντινο διάδημά της

Ο έρωτας να ανασύρει

όλα όσα κρύβονται κάτω από τη γη

κι αυτά που χάνονται στο βάθος

των αστεριών,

αφήνοντας πληγές εγχάρακτες

πάνω στα σώματα…

Νίκος Δεληγιάννης

ΜΥΣΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ

Εκδόσεις Πνοές λόγου & τέχνης Σειρά Επύλλιον

Η ποίηση είναι μια μαγική εκτόξευση γι' αυτόν που γράφει αλλά και για εκείνον που τη διαβάζει. Ένα ταξίδι σε άγνωστα μονοπάτια του νου και της καρδιάς! Από το βιβλίο μου "Άγγελος Πολιορκητής" εκδ. Ίδμων

Μαγική εκτόξευση

Ανοίγεις τη σάρκα ενός ποιήματος

να βρεις σημάδια της ψυχής,

τα όμορφα και τα άσχημα,

τα καλά και τα κακά,

όλα όσα ευαρεστούν ή ταλανίζουν τους ανθρώπους.

Η σάρκα αυτή ευωδιάζει

Σε μεθά η εκτόξευση

μιας μυρωμένης αίσθησης,

φλέγεσαι στην πυρακτωμένη θέα της.

Όσα σημάδια είναι ορατά

τα κλείνεις στο λαβύρινθο της μνήμης σου.

Όσα δε φαίνονται

σε πλημμυρίζουν δέος και μυστήριο.

Στην άκρη μιας θάλασσας

που γέννησε ένας ωκεανός χιλιετηρίδων,

ακραίας κατάνυξης κι ερωτισμού.

Τη σάρκα αυτή την έχει ποτίσει

η βροχή της ευθυμίας,

ο άκρατος οίνος

που ευφραίνει τις καρδιές των ερωτευμένων,

το θολό νερό της λίμνης των χωρισμών,

η προδοσία ενός έναστρου ουρανού,

η ευθεία και οι καμπύλες των αδιόρατων πόθων.

Ένας κόσμος με μεγάλη έκταση

που κινείται αδιάκοπα κάτω απ’ αυτόν,

ένα ποτάμι φωτιάς που δεν ρέει προς μία κατεύθυνση,

αλλά τέμνει σε κάθε στροφή του

το δρόμο της ανθρωπότητας.

Η σάρκα αυτή δε λαβώνεται,

καθώς έχει μαγικά περάσματα και μονοπάτια

να μπήξεις του πόνου το μαχαίρι

κι η μορφή της έχει λαξευτεί 

με τους πανάγιους οικτιρμούς των αθανάτων.

Όλο το μεγαλείο
πίσω από τις σκιές των φύλλων,
στον καθρέφτη του τοίχου.
Εκεί η νυκτερινή βροχή
αποπλανεί τα μάτια,
σχίζει στα βλέφαρα
ένα βαθύ ποτάμι.

                  *

Έρπει στα βουβά φινιστρίνια,
ύστερα πηδάει σαν πρόσχαρο δελφίνι
στο τιμόνι,
στρέφει τρελά την πυξίδα,
ποθεί βαθιές θάλασσες…
Άραγε ποιο ασκί θάρρους
πότισε αυτόν τον ονειροπόλο
μια τέτοια δύναμη;
                 *
Έσχισα τ’ άνθη των γιασεμιών
να δω αν υπάρχουν σύνορα
πού τελειώνει το λευκό
και χάθηκα
στην απεραντοσύνη του.

Νίκος Δεληγιάννης  
ΜΙΚΡΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ
Εκδόσεις Ίδμων

Aχτίδα τόλμης

Η νύχτα έχει μια αχτίδα τόλμης στα χέρια της

καθώς μ’ αυτά χαϊδεύει τον μενεξεδένιο ουρανό

και τον σκεπάζει μ’ αστέρια.

Και με τα χρώματά της,

αρχίζοντας από τις κορυφές των βουνών,

εξαπλώνεται ορμητικά στις πόλεις.

Στην υδροστάλαχτη ανάσα της

παραδίδονται τα ποτάμια και οι θάλασσες.

Τα στήθη της ανασαίνουν

στους εύκαμπτους λόφους της μοναξιάς της.

Τα νερά πάνε,

τα νερά επιστρέφουν,

αυλακώνοντας τα σώματα

με το ηλιόφως,

με τη χάση του φεγγαριού,

αναταράζοντας τους σιωπηλούς κόσμους του βυθού,

τα βότσαλα που βρήκαν ένα μέρος να εναποθέσουν

τη λάμψη και τη στιλπνάδα τους

Φεγγοβολώντας μέσα στους αιώνες.

Νίκος Δεληγιάννης

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ

Εκδόσεις Ίδμων