ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ

Σηκώνοντας ψηλότερα τις πέτρες

για να φανούν τα θεμέλια

των ρωμαλέων διεξόδων

που αγκιστρώνουν στην ψυχή,

βρήκα ένα χρυσό ουρανό ανάμεσά τους

Τίποτε δεν θα μπορούσε να ταιριάξει

παρά ένας ήλιος χρυσός, άστρα χρυσά

ένα αστραφτερό ολόχρυσο φεγγάρι…

Μα τα μάτια σου, κι εκείνο

το σπινθηροβόλο βλέμμα τους

είχαν μια άλλη δύναμη

καθώς εξέπεμπαν

την πολύχρωμη επιθυμία τους

που θα σάρωνε τα πάντα.

                 

          

                          ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Οι λέξεις δεν συμμαχούν με το χρόνο

Είναι μέρος μιας ιστορίας φωταγωγημένης

Καμιά πράξη δεν τις ορίζει

γιατί είναι αυτόνομες και δίχως όρια

Φωλιάζουν στα όρη

οριοθετώντας τα σύνορα των οριζόντων

Πάνω από τις πιο ψηλές κορφές

Δημιουργώντας τεράστιες αποστάσεις

για να ενδυναμώσουν τις σκέψεις

και να χρωματίσουν τον ασύνορο οικτιρμό τους.