Aχτίδα τόλμης

Η νύχτα έχει μια αχτίδα τόλμης στα χέρια της

καθώς μ’ αυτά χαϊδεύει τον μενεξεδένιο ουρανό

και τον σκεπάζει μ’ αστέρια.

Και με τα χρώματά της,

αρχίζοντας από τις κορυφές των βουνών,

εξαπλώνεται ορμητικά στις πόλεις.

Στην υδροστάλαχτη ανάσα της

παραδίδονται τα ποτάμια και οι θάλασσες.

Τα στήθη της ανασαίνουν

στους εύκαμπτους λόφους της μοναξιάς της.

Τα νερά πάνε,

τα νερά επιστρέφουν,

αυλακώνοντας τα σώματα

με το ηλιόφως,

με τη χάση του φεγγαριού,

αναταράζοντας τους σιωπηλούς κόσμους του βυθού,

τα βότσαλα που βρήκαν ένα μέρος να εναποθέσουν

τη λάμψη και τη στιλπνάδα τους

Φεγγοβολώντας μέσα στους αιώνες.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ Εκδόσεις Ίδμων

Ο δρόμος των ανέμων

Ο δρόμος των ανέμων

περνάει πάνω από τα βουνά

και καταλήγει στις πλαγιές

της καρδιάς των ανθρώπων.

Τον λούζουν τα νερά των ποταμών

τον καίνε οι φλόγες του πάθους.

Ίσκιοι αμέτρητοι ξεπροβάλλουν

και τον διασχίζουν

ρίχνοντας στο διάβα τους

τα φύλλα της φθοράς

για να φωτίσουν τις παρυφές της θλίψης.

Φάροι ελπιδοφόροι αναδύονται

καθώς τους ανύψωσε από το βυθό

η τρικυμιώδης θάλασσα του χρόνου.

Ο δρόμος των ανέμων

πλήττεται

από τα χρώματα της κάθε εποχής.

Βυθίζεται

στο κόκκινο και στο μενεξεδί,

στο γκρίζο και στο κίτρινο

σταλάζοντας τα δάκρυά του

στ’ άνθη που συνωστίζονται

με την έλευση μιας καταιγίδας.

Εγείρεται

σαν καταρράκτης που ρημάζει

τα διάφανα τοπία

και εξαπολύει

ατέρμονες εκλάμψεις

στα καταπονημένα βλέμματα

ολόκληρης της οικουμένης.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ Εκδόσεις Ίδμων