https://youtu.be/8OY_gcSHvmQ  

ΕΤΟΣ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ 2020 ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ

 

 ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ

Έκρυψα πίσω από τον ήλιο

το θλιβερό σου προσωπείο.

Διέσχισα δέσμες φωτός

με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Για να απλώσω ξανά πάνω του

μια παλίρροια ελπίδας.

Έψαξα στα μάτια σου τη βυθισμένη πόλη

με τα δεκάδες αγάλματα και τους δρόμους

που πλανάται μεθυσμένος ο έρωτας.

Σκόρπισα μακριά

τα σύννεφα της μελαγχολίας

κι ανέστησα τις λάμψεις του πόθου σου

για να δω και πάλι στο χαμόγελό σου

ιριδισμούς αστεριών και κύματα φεγγοβόλα.

Τίποτα δε γλυκαίνει τις αισθήσεις μου,

όσο το απύθμενο άγγιγμά σου.

Τίποτα δεν με οδηγεί,

όσο το διαρκές σου πάθος.

Πίσω από το στεφάνι του ήλιου

γεύομαι αχόρταγα όλο σου το είναι.

Εξερευνώ σε βάθος της ψυχής σου τις πτυχές.

Σηκώνω τις άγκυρες και σε ακολουθώ

στην περιπλάνησή σου…

Από την ποιητική συλλογή

ΜΥΣΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ

Εκδόσεις Πνοές λόγου και τέχνης-Επύλλιον

 

ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ

 

 

Υπάρχουν λέξεις που χάνονται                                                         

τις παίρνει μαζί της η παλίρροια της λήθης

Υπάρχουν συναισθήματα που αναπτερώνονται

τα φέρνει ψηλά ο άνεμος της ψυχής

 

Όλα όσα υπάρχουν στο νου και την καρδιά

αναβιώνοντας και πεθαίνοντας σε τρικυμίες

και διαστήματα γαλήνης

καθορίζουν

την πορεία της ζωής.

 

Μικρές και μεγάλες εναλλαγές

μ’ αέρα

κι απανεμιά

με στόχους

κι ασκόπως

παρότι όσα κι αν συμβαίνουν στη γη,

ο κόσμος στο τέλος

                          μεθά μοναχά

 με του έρωτα τ’ αρώματα.

 

Νίκος Δεληγιάννης

Από την ποιητική συλλογή

«Τα ανάγλυφα ίχνη του έρωτα»

Εκδόσεις ‘Ίδμων

 

 

 

 

Présidents

 

 

Il y a des mots qui sont perdus

la marée de l’oubli les emmène avec elle

Il y a des sentiments qui augmentent

le vent de l’âme les soulève

 

Tout ce qui existe dans l’esprit et le cœur

revivre et mourir en tris

et des intervalles de paix

Déterminer

le cours de la vie.

 

Petites et grandes rotations

avec de l’air

et je ne serai pas un homme bien.

avec des objectifs

Et je ne sais pas.

même si quoi qu’il arrive surterre,

le monde à la fin

                          ivre seul

 avec les parfums de l’amour.

 

Du recueil de poésie

« Les traces en relief de l’amour »

Idmon Publications

 

 

 

ΣΩΤΗΡΙΑ

 

 

Βυθισμένος είναι ο κόσμος στην εγκαρτέρηση

και γύρω του όλα όσα πονούν και τον ματώνουν∙

μια αίσθηση τρόμου τον περικυκλώνει

 

ακούγονται στις κοιλάδες οι μαρτυρικοί του ψίθυροι

και στα βουνά η ηχώ της κραυγής του επιστρέφει

μια δοκιμασία που τον εξουθενώνει 

 

ψάχνει να βρει στο βάθος της γης το χαμένο άστρο του

στις φλόγες να απλώσει τα δίχτυα της μοναξιάς του

ένα σπόρο που θα αποκαλύψει το φως˙

 

κρύβει στις σπηλιές που χάραξε τα σύμβολά του

στις πέτρες να σμιλέψει τη μοναδική του έξοδο

μια σχεδία που θα διασώσει τη μνήμη του.

      ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

 

 

Μην αφήνεις στο τραπέζι τα νυχτερινά σου σχέδια

Βρες τρόπο να τα κάνεις φανερά πριν ξημερώσει

 

                               εκεί που φωλιάζουν τα όνειρα κι αναρριχάται

                                η ελπίδα, στην απεραντοσύνη των οριζόντων

 

                                   Σ΄ έναν τόπο όπου θα ελευθερώσεις όλη την ενέργεια

                                για να συνθλίψεις τις δεσμεύσεις του χρόνου

 

                       καθώς αθέατες εφορμούν σαν ουράνια σώματα

                              με καθορισμένη τροχιά και πεδίο βολής

 

                                στης αεικίνητης περιστροφής τους τον στόχο

                                       με ταχύτητα τόση που καταλήγει ως δημιουργία!

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΦΤΕΡΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΚΔ. ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ -ΕΠΥΛΛΙΟΝ

 

 

 

 

 

 

Η πεμπτουσία του έρωτα

 

Πόσα τα ονόματά σου έρωτα;

Τα ρήματα σου που εκφράζουν το πάθος;

Οι λέξεις σου που γεννιούνται κάθε πρωί

Τα σημεία στίξης και οι σιωπές σου;

Πόσα τα χρώματά σου έρωτα;

Αυτά που πλημμυρίζουν τις ερωτικές κάμαρες

Κι κείνα που πεθαίνουν αχνοφέγγοντας με τον αποχωρισμό σου;

Πόσα  από αυτά δε  ζευγαρώνουν με το ουράνιο τόξο;

Πόσες οι μουσικές σου έρωτα;

Οι νότες τους που γίνονται ένα με το κέντρο της γης

κι άλλες που σκορπούν απόκοσμες στο υπερπέραν,

αγαλλιάζοντας με μελωδική πανσπερμία ολόκληρο το σύμπαν;

 

Πόσες οι θάλασσες σου έρωτα;

Αυτές που μας  αγγίζουν με το μακρόσυρτο τραγούδι των κυμάτων τους

από τη μια άκρη ως την άλλη στις γραμμές των οριζόντων

και καταλήγουν σα χείμαρροι  σ’ έναν ωκεανό αγάπης;

Κρατάς την πεμπτουσία όλου του κόσμου στην αγκαλιά σου

Σπέρνεις και θερίζεις στα ορθάνοικτα μάτια των ανθρώπων

Γεύεσαι την περιπέτεια από το χρυσό κύπελλο του ήλιου

καθώς ταξιδεύει χρόνια αναρίθμητα απ’ ανατολή σε δύση…

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΗΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΔΜΩΝ

 

                                                      ΡΟΕΣ

                        Με γνωρίζεις; Με γνωρίζεις;

                        Ρωτούσε επίμονα το θύμα το θύτη του.

                        Κοίταξε! Του απαντά τότε ο άλλος

                        Εκείνα τα βαλσαμωμένα αλμπατρός

                        πάνω στις εταζέρες,

                        θαρρείς με φόβο κοιτάζουν;

 

                        Αυτά τα ερωτήματα

                        άρχισαν τότε να διαδίδονται

                        από νεκρό σε νεκρό

                        καθώς έμπαιναν σε τροχιά γύρω από τη γη,

                        σε μια καρτερική αναζήτηση

                        του άλλοτε θρυλικού θεού του έρωτα.

                        Γρήγορα όμως με την απουσία

                        κάθε ζωντανής ύπαρξης

                        που θα μπορούσε να τους δώσει

                        μια απάντηση, άρχισαν να βυθίζονται

                        στο χάος. (Να  ’ταν αυτό ένα σημάδι

                        πως ο γαλαξίας μας δεν κατοικείται;)

 

                        Βουβή η ικεσία των θνητών...

                        Τα σώματά τους εκπέμπουν κάτω απ’ το χώμα

                        ένα θολό S.O.S.

                        που το εισπνέουν σβήνοντάς το,

                        η σιδηρά επέλαση της καταιγίδας

                        η λήθη των ζωντανών

 

                        ο δυνατός παφλασμός των κυμάτων...

                                ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

                         ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΕΚΔ. ΙΔΜΩΝ

 

 

                        Η  ΜΕΛΩΔΙΑ  ΤΗΣ  ΜΟΝΑΞΙΑΣ

                        Τι να τραγουδήσει;

                        Απ’ το γυμνό του σώμα

                        βγάζει του έρωτα τη ρομφαία

                        και προχωράει στο σκοτάδι.

                        Αν κι αντιστάθηκε

                        στη δίνη της νύκτας

                        αναρωτιέται

                        «θα υπάρχει μια αχτίδα αμυδρή

                        πάνω της να φτιάξω ένα τραγούδι;»

 

                        Τι να τραγουδήσει;

                        Σωρός στο πλάι του τα οράματα

                        προσμένουν τη μουσική λύτρωσή τους.

                        Ανάκατα γύρω του πεσμένα

                        τα όργανα, βουβά

                        σχίζουν αργά το δέρμα της γης,

                        σκουριάζουν απ’ το ποδοβολητό

                        τ’ ανέμου.

 

                        Τι αν τραγουδήσει;

                        Είναι τραγούδι ό,τι κυλάει

                        σα νότα στ’ αυτί

                        ή ό,τι απαντάει τη νότα

                        της ψυχής μας;

                        Και ποιος ρυθμός

                        θα εκτινάξει μακρά του

                        των άδηλων πολεμιστών τις ιαχές

                        εν καιρώ ειρήνης;

                        Κι αν τραγουδήσει

                        ποιες σκιές γύρω του

                        θα λικνιστούν

                        την άλωση της ψυχής

                        για να συντρίψουν;

                        Ποια μάτια από συγκίνηση γεμάτα

                        θα στάξουν θάλασσα;

 

                        Κι αν τραγουδήσει

                        και το τραγούδι του νοτισμένο

                        απ’ την ανεπάντεχη παρουσία

                        ενός επίγειου θεού

                        σπείρει πανικό στους ηττηθέντες

                        αυτούς που δεν έστερξαν

                        τον ήλιο του καλοκαιριού,

                        θα  ’ναι η φωνή του τέτοια

                        πάνω της να επιζήσει

                        η νοσταλγία;

 

                        Θα  ’ναι η φωνή του

                        φωνή του πόθου του;

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟΠΛΟΥΣ ΣΤΟ ΦΩΣ  ΕΚΔ. ΙΔΜΩΝ

Μικρά  νησιά

Σ’ αυτά τα μικρά νησιά

έσμιξαν μεγάλα όνειρα,

πόθοι που γεννοβολούν ακατάπαυστα.

Μύθοι ανεξίτηλοι κι αλληγορίες

που έζησαν μέσα στους αιώνες.

Στα καυτά τους βράχια

η θάλασσα εναποθέτει

μέρα νύχτα

τα μυστικά του χρόνου,

τα πάθη που κρύβονται

στη γεύση της αρμύρας.

Τα όνειρα χιλιάδων γενεών

καταποντίζονται με τα κύματα,

απλώνοντας τα θεόρατα φτερά τους

πάνω στα δίχτυα των γιαλών.

Ένα άγγιγμα στην αρχή

και μια παντοτινή αγκαλιά

όσο κυλούν τα χρόνια.

Φτιάχνοντας μνημεία αναρίθμητα

σμιλευμένα από χαμένες προσδοκίες

κι έρωτες που απολιθώθηκαν

στις ρίζες των ηφαιστείων.

Ένα μίγμα αρωμάτων

αύρας θαλασσινής

κι ατέρμονων επιθυμιών

που ευωδιάζουν.

Μικρά νησιά και δρόμοι μικροί

που μισοκλείνουν με σαγήνη τα μάτια τους

στους πανάρχαιους θεούς

και προκαλούν τους πόθους τους,

αντλώντας δύναμη από τη δύναμή τους.

Σε κάθε γωνιά ευδοκιμεί η θεϊκή πνοή τους,

ιαίνοντας τον ανθρώπινο πόνο

Ένα δώρο που χάρισαν στους θνητούς

προτού αναπαυτούν στα σκοτεινά θεμέλια της γης.

Αφήνοντας  να ίπταται αιώνια

πάνω από τα λιθόστρωτα και τα σπίτια

το φωτοστέφανό τους.

 

Σ’ αυτά τα νησιά είναι μικρές οι αποστάσεις,

της μοναξιάς με τη συντροφικότητα,

της θλίψης με τη χαρμονή του έρωτα,

της ατελεύτητης σιωπής με τη βοή του σύμπαντος.

Οι προκυμαίες τους καθημερινά προσμένουν

το μαγικό σινιάλο των καραβιών

κι ανοίγουν διάπλατα τις πύλες τους

για να εισβάλλουν ειρηνικά,

οι πρόμαχοι των γήινων και των θεϊκών αισθήσεων.

Μικρά  νησιά που ισορροπούν επιπλέοντας

στις τεράστιες παλάμες των αγγέλων,

καθώς  γυρνούν ανυπόμονα τ’ ατάραχο πρόσωπό τους

για να επιδείξουν σ’ ολάκερο  τον κόσμο

τη λάμψη της ψυχής και την παντοδυναμία τους.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΗΣ" ΕΔΚ. ΙΔΜΩΝ