ΙΣΤΟΣ

Του Νίκου Δεληγιάννη

 

Η πόλη αράχνη

Η πόλη μέλισσα

Δεκάδες κύμβαλα αστράφτουν

στη μεγάλη της πλατεία.

Οι θησαυροί τ’ ουρανού της είναι σκέψεις

που μοιάζουν με άλογα ελεύθερα,

άσπρα άλογα ατίθασα ή γκρίζα

 όπως τα σύννεφα

κι η βροχή τους μυστήριο,

η βροχή τους δίχως τέλος˙

μερικές πολύχρωμες ηλιαχτίδες

παιχνιδίζουν ακόμα στον ίσκιο τους πριν ξεψυχήσουν.

Λοιπόν, η ποίηση μπορεί να μας στείλει εκεί ψηλά

ή να βυθιστεί κάτω απ’ το χώμα

σαν ένα σεντούκι με χρυσά περιδέραια, λησμονημένο.

Όμως o δρόμος που μας οδηγεί

σ’ αυτή την πόλη αράχνη,

κάτω απ’ τη βροχή μυστήριο,

είναι τόσο κωμικός ή τόσο τραγικός˙

μπορούμε να γλιστρήσουμε με γυμνά πόδια

στο τέλος του,

που δεν έχει τέλος...

 

 

Από το βιβλίο: «Μέσα από τα βάθη του χρόνου»

Εκδ. Ίδμων

 

 Νίκος Δεληγιάννης

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

Ρίγησε ο καθρέφτης

πεσμένος πάνω στο χώμα

Ράγισε στο βάρος ενός τροχού

ταχύτερου απ’ αυτόν που κυλούσε

ατίθασα στο χάος.

Τα είδωλα που περιφέρονταν μέσα  του    

αναρίγησαν στην επαφή τους με τη γη

και λευτερώθηκαν…

Ήταν πρόσωπα που κάποτε στάθηκαν μπροστά του,

χαρίζοντας με θαυμασμό ένα τους χαμόγελο

ή άλλα που έκρυψαν ένα ερωτηματικό

στο βλέμμα τους˙

η απορία ξεγύμνωνε την ψυχή τους.

Το βάρος κάτω από το οποίο είχε καταρρεύσει

ο καθρέφτης

ήταν η ίδια η δύναμή του

και στα κομμάτια του πάσχιζε να κρατήσει

τα φωτεινά σημεία της ατέρμονης ελπίδας τους...

 

Από το βιβλίο: «Μέσα από τα βάθη του χρόνου»

Εκδ. Ίδμων