ΦΑΡΟΣ

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

           καταμεσής στη θάλασσα

π’ αγκαλιάζει αιώνες

την πλόα των πλοίων

Ένας πύργος φωτεινός

που υψώνεται στον ουρανό

και σπάει τα δεσμά τ’ ανέμου

συνθλίβοντας

την παγωνιά της νύχτας

και τη μοναξιά της σελήνης.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που λυτρώνει ακίνητος

τον μισεμό και την προσδοκία

καθώς οδηγεί τους ναυτικούς

και το πηδάλιο των καραβιών τους

ματαιώνοντας το ναυάγιο της ελπίδας.

Πυρφόρος και καθάριος

σαν άγνωστο ακρογιάλι.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

τις μέρες της βροχής

καθώς εφορμούν αγριεμένες

οι στάλες της για να τον ραπίσουν

Μεγάλα και πικρά ταξίδια

να τον περιτριγυρίζουν όπως τ’ αστέρια

     που σκορπούν το φως τους

     δείχνοντας τον αλαργινό δρόμο

     της ανατολής.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που καραδοκεί τα γλαροπούλια

αφήνοντάς τα να δαμάσουν

την αψίδα της κορφής του

και να λεηλατήσουν

τα πολύγωνα διαμάντια του φωτός του

ενόσω οι ωκεανοί

με τρικυμισμένα τα νερά τους

κατακλύζουν το έμπλεο του νόστου

και της καρτερίας.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

μόλις νυχτώνει και μόλις χαράζει

εγκαταλειμμένος, μεθώντας

στην πανδαισία των χρωμάτων

διασπείροντας απ’ ανατολή ώς δύση

τα σημάδια του χρόνου

με βουβές ιαχές όπως σπέρνει τον φόβο

ο νικητής του χάους

 τροπαιοφόρος και υπερόπτης

αδημονώντας για τον θρόνο του.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

και μεθώ στ’ ανταριασμένο πέλαγο

      μαζεύοντας από τον δοξασμένο του βυθό τους μύθους

      Όσους άνοιξαν τον ασκό τους

      και περιστοίχισαν την οικουμένη

     Ένας αρχαίος ήλιος, η σελήνη

     που πάνω στον ώμο του ακουμπά

     κι η γη προστάτιδα και προστατευόμενή της σ’ αέναη τροχιά.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

κι αιχμαλωτίζω την αρμάδα των πολέμων

στις αντένες των πλοίων της κρεμώ

τους φθόγγους της ειρήνης

Με χέρια που καίνε, απελευθερώνω

τους υδάτινους οικτιρμούς

αναρίθμητων ονείρων που προσδοκούν

της λύτρωσης το πυρ

στοιχειωμένα αιώνες κι εξαντλημένα

από την άπνοιά τους.

 

Ταξιδεύω με τον φάρο

που κάποτε πέρασε στ’ όνειρό μου

και διέγειρε μια για πάντα

με τα θαλασσινά φτερά του

τις αισθήσεις της ψυχής μου

Φως εγκόσμιο και πολυταξιδεμένο

π’ απλώνεται στα πέρατα της γης

συλλέγοντας τα ίχνη όλων των πόθων

στην απύθμενη καρδιά της προσμονής.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΑ ΑΝΑΓΛΥΦΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΔΜΩΝ