ΘΗΣΑΥΡΙΣΑ

 

 

Θησαύρισα με τον ήλιο

Είδα τα σμήνη των πουλιών

να καλύπτουν τον αττικό ουρανό

Είδα το φωτεινό σου πρόσωπο

τα λαμπερά σου μάτια

Θησαύρισα με τη σελήνη

Είδα την απόσταση από τη γη

κι αναθάρρεψα

Μικρές αποστάσεις

μεγάλοι έρωτες

Ήλιος και σελήνη

χωράν αιώνια

στα βάθη της καρδιάς μας!

ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ

 

 

Κατέχω τ’ άρωμα και τη γεύση σου

Εισδύω στο ναό που θεμελίωσες

για να μυσταγωγείς όσο διαρκεί

το λίκνισμα του έρωτα

 

Πατώ πάνω στα ίχνη π’ αφήνεις

προχωρώντας στο άδυτο της επιθυμίας σου

Ο χρόνος πλάθει κι άλλο το σχήμα τους

 

Αναζωπυρώνεται με τις φλόγες των ματιών σου

Όσο αυτές απλώνονται στο αδιόρατο σύμπαν

Αγκαλιάζοντας ευσπλαχνικά

τους ικέτες του πόθου σου

 

Μπορώ να βρω πάνω στο χώμα

σημάδια αγγέλων

Καθώς έγιναν ορατά με το πέρασμά σου

και να ανακαλύψω την πανδαισία της ζωής

στο κρυφό παρθένο δάσος που φαντασιώνεται

 κάθε περιπλανώμενος και κάθε ερωτευμένος

 

Με λέξεις, ήχους μουσικούς και κρότους

να το περιγράψω

δίνοντας υπόσταση στη φαντασία

στο αχανές, ορατότητα

στην ομορφιά, ανάσταση.

 

 

ΔΥΝΑΜΗ

 

Σανίδα σωτηρίας τα πελαγίσια μάτια σου

καθώς βουλιάζω

με τον ογκόλιθο της μνήμης

 

δεμένο στα χέρια μου και στις παρυφές της ανυπομονησίας

πιάνομαι πάνω της κι ακούω

τον χτύπο της καρδιάς σου

 

Με συνταράζουν λόγια αγάπης

μετά την εκκωφαντική σιωπή σου

 

Όσο κι αν με ραπίζουν τα κύματα

των αποχωρισμών

ελπίδα μόνη το χαμόγελό σου

που λάμπει αναστημένο

 από την αστρική λάμψη της ψυχής σου

Ο ανυπόδητος έρωτας αφήνει ίχνη πάθους και ηδονής

που όλα τα φιλιά των ανθρώπων

δεν μπορούν να τα σκεπάσουν

όσους αιώνες κι αν παλεύουν τα σώματα ξαναμμένα από πόθο

 

τη δύναμη αυτή ν’ αντλήσουν

και να θυσιαστούν στο βωμό του.

 

               ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

 

 

Κοιτώ το πρόσωπο τ’ ανέμου

με τα μεγάλα μάτια του,

φωτεινά σαν ήλιος

Μ’ αυτά θωρεί τα πάντα

στην οικουμένη

Εκεί κρύβεται το μυστικό,

η λύση των αινιγμάτων

η φουρτουνιασμένη θάλασσα,

το πάλεμα των δέντρων

Στα βάθη τους ανθίζει

το λουλούδι του έρωτα

και φεγγοβολά

η διαμαντόπετρα των ονείρων.

 

Κοιτώ το πρόσωπο τ’ ανέμου

με τα μεγάλα μάτια του,

φωτεινά σαν ήλιος

Μ’ αυτά σμίγει με τα σύννεφα

κι αντρειεύει

Εκεί κρύβεται ο χρόνος των ανθρώπων

και όλες οι στιγμές τους, ένας θρύλος

αψεγάδιαστος που λυσσομανά μαζί τους

Εκεί απλώνει ο ωκεανός

τα πορφυρά χέρια του

καθώς βάφτηκαν από αμέτρητα ναυάγια

που ματώνουν την καρδιά

και μαυρίζουνε τη μνήμη.

Κοιτώ το πρόσωπο τ’ ανέμου

με τα μεγάλα μάτια του,

φωτεινά σαν ήλιος

Μ’ αυτά ανάβει τις φωτιές

και τις αγκαλιάζει

Εκεί κρύβονται ταξίδια

και ο περίπλους της ζωής

Αμέτρητα ονόματα

και οι ανάσες των ερωτευμένων

οι περίτεχνες κορνίζες των ηρώων

κι ο πίνακας της προδοσίας

Η μυρωδιά της καμένης γης

και η ευωδιά τ’ Απρίλη

Οι απάτητοι λόφοι των βουνών

και ο αχός των μετάλλων.

 

 

Κοιτώ το πρόσωπο τ’ ανέμου

με τα μεγάλα μάτια του,

φωτεινά σαν ήλιος

Μ’ αυτά ρίχνει βουτιά στο πέλαγο

και κολυμπάει

Εκεί χορεύει

με τ’ απίθανο σώμα της η νύχτα

και ξελογιάζεται

στο λίκνισμά της το φεγγάρι

Η ελπίδα εκεί σμίγει με το φόβο

ο έρωτας με τον θάνατο

η θνητότητα με την αθανασία

ο άσπιλος με τον αμαρτωλό

Η παγερή του παραλία

κατακλύζεται από τις φλόγες.

 

Κοιτώ το πρόσωπο τ’ ανέμου

με τα μεγάλα μάτια του,

φωτεινά σαν ήλιος

Μ’ αυτά ερωτεύεται

τις θάλασσες και τις κατακτά

Με την πυρωμένη ματιά του

κουρσεύει το ουράνιο τόξο

Υφαίνει στις κορφές των κυμάτων

το μειδίαμα των άστρων

Εκεί βρίσκουν στέγη οι αιώνες

καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα

οι άνθρωποι τους προσκυνούν

χαρίζοντας το κορμί και την ψυχή τους.

 

 

Είναι τόσο μεγάλα, τόσο φωτεινά

η ταχύτητα τ’ ανέμου ιλιγγιώδης

που κανείς δεν διακρίνει

το σχήμα και το χρώμα τους

Δεν μπορεί κανείς να βρίσκεται

μπροστά ή πίσω τους

κρύβουν τους ες αεί συμβολισμούς

του σύμπαντος κόσμου.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Από τη συλλογή: Τα ανάγλυφα ίχνη του έρωτα Εκδ. Ίδμων

J'ai chéri

 

 

J'ai chéri avec le soleil

J'ai vu les volées d'oiseaux

couvrir le ciel de l'Attique

J'ai vu ton visage lumineux

tes yeux brillants

J'ai chéri avec la lune

J'ai vu la distance de la terre

et j'ai ressuscité

Petites distances

grands amours

soleil et lune

espace éternel

au plus profond de nos cœurs !

 

 

VISIBILITÉ

 

 

Je possède ton parfum et ton goût

J'entre dans le temple que tu as fondé

hypnotiser tant que ça dure

le bercement de l'amour

 

Je marche sur les traces que tu laisses

aller à la demeure de ton désir

Le temps façonne encore plus leur forme

 

Il s'allume avec les flammes de tes yeux

Tant qu'ils se répandent dans l'univers invisible

Embrasser avec miséricorde

les mendiants de ta luxure

 

je peux le trouver par terre

signes d'anges

Comme ils sont devenus visibles avec ton décès

et de découvrir la splendeur de la vie

dans la forêt vierge cachée dont il fantasme

 chaque vagabond et chaque amoureux

 

Avec des mots, des sons musicaux et des clics

pour le décrire

donner corps à l'imaginaire

dans le vaste, la visibilité

dans la beauté, la résurrection.

 

 

POUVOIR

 

Vos yeux pélagiques sont une bouée de sauvetage

comme je coule

avec le rocher de la mémoire

 

lié dans mes bras et en marge de l'impatience

Je la tiens et écoute

le battement de ton coeur

 

Je suis troublé par des mots d'amour

après ton silence assourdissant

 

Peu importe combien les vagues me battent

des séparations

J'espère que ton sourire

qui brille ressuscité

 de la lueur étoilée de ton âme

L'amour non partagé laisse des traces de passion et de plaisir

que tous les baisers des hommes

ils ne peuvent pas les couvrir

peu importe combien de siècles les corps luttent à nouveau avec la luxure

 

ce pouvoir de dessiner

et être sacrifié sur son autel.

 

 

 

               LE VISAGE DU VENT

 

 

Je regarde le visage du vent

avec ses grands yeux,

brillant comme le soleil

Avec ceux-ci, il considère tout

dans le monde

Là est le secret,

la solution des énigmes

la mer orageuse,

le combat des arbres

Dans leurs profondeurs il fleurit

la fleur de l'amour

et feu d'artifice

la pierre de diamant des rêves.

 

Je regarde le visage du vent

avec ses grands yeux,

brillant comme le soleil

Avec ceux-ci, il se confond avec les nuages

et c'est de pire en pire

C'est là que le temps des gens se cache

et tous leurs moments, une légende

irréprochable qui fait rage avec eux

Là s'étend l'océan

ses mains violettes

comme ils ont été peints par d'innombrables épaves

qui saignent le coeur

et noircir la mémoire.

 

Je regarde le visage du vent

avec ses grands yeux,

brillant comme le soleil

Avec ceux-ci il allume les feux

et les embrasse

Il y a des voyages cachés

et les vicissitudes de la vie

D'innombrables noms

et les souffles des amants

les cadres élaborés des héros

et la table de la trahison

L'odeur de la terre brûlée

et le parfum d'avril

Les collines perfides des montagnes

et l'écho des métaux.

 

 

Je regarde le visage du vent

avec ses grands yeux,

brillant comme le soleil

Avec ceux-ci, il plonge dans la mer

et nage

Là, elle danse

avec son corps incroyable la nuit

et il est fou

dans son berceau la lune

L'espoir s'y mêle à la peur

aimer avec la mort

mortalité avec immortalité

l'impur avec le pécheur

Sa plage glacée

englouti dans les flammes.

 

Je regarde le visage du vent

avec ses grands yeux,

brillant comme le soleil

Avec ceux-ci, il tombe amoureux

les mers et les conquiert

Avec son regard brûlant

l'arc-en-ciel vole

Il se faufile sur les crêtes des vagues

le ricanement des étoiles

Là les âges trouvent refuge

alors que le temps s'écoule

les gens les vénèrent

se donnant corps et âme.

 

 

Ils sont si grands, si brillants

la vitesse du vent vertigineuse

que personne ne peut distinguer

leur forme et leur couleur

Un ne peut être trouvé

devant ou derrière eux

ils cachent les mêmes symboles

du monde de l'univers.

 

NIKOS DELIGIANNIS

De la collection : Les traces d'amour en relief Ed. Idmon