ΠΕΡΙΦΟΡΑ
 
Στις κατοικίες των ανθρώπων
συγκατοικούν η ζωή κι ο θάνατος
Η χαρά κι η θλίψη
Ένα βελούδινο χαμόγελο
κι ένας ανείπωτος σπαραγμός
Στα θεμέλια τους μεταφέρει ο χρόνος
την πυρωμένη άμμο και τη στάχτη του.
Πάνω τους περιφέρονται
σώματα ενδεδυμένα
Άλλα γυμνά
Στοιχισμένα περιφερειακά στο σύμπαν.
Στις κατοικίες των ανθρώπων
αιωρούνται
σημάδια προσμονής
πόθοι ανεκπλήρωτοι.

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Πόσες φορές κοιμήθηκα
στ’ ακροθαλάσσι ενός σώματος
και κυλίστηκα στην καυτή του αμμουδιά,
ζωγραφίζοντας με όνειρα
το ασημόλαμπο κύμα!
Ο χρόνος, ο τρόπος, ο τόπος
αναριγούν το κορμί μου
κι απλώνουν την απέραντη σκιά τους.
Το κόκκινο έγινε γκρίζο
και το γκρίζο άσπρο
Ένας διάφανος ουρανός
που με σκεπάζει,
άνωθεν του έρωτα
και πλησίον του ήλιου.
Τα σημάδια του μακριά
από το βυθό της θλίψης˙
γίνεται ένας θόλος ελευθερίας
κι εγώ ένας επιζών ναυαγός…

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΥΣΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ Εκδόσεις Πνοές λόγου τέχνης