Μυθικός  κύκλος

Έρχομαι από τα πολύ παλιά χρόνια

Με έθρεψαν τα στάχια,

μ’ ανάθρεψε η μάνα γης…

Το να βρεθείς πίσω από τον ήλιο

είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση.

Βρίσκεις τα σύννεφα και το σκοτάδι

και μέσα σ’ αυτά ένα φως ιλαρό

που διασκορπίζει της νύχτα της ψυχής σου.

Όμως ακόμα μεγαλύτερη υπόθεση

είναι να βρεθείς μπροστά στον ήλιο,

παίζοντας με τις αιχμηρές αχτίδες του,

όπως ένα ακόμα θύμα του

που σ’ αυτόν έχει υποταχθεί.

Μέρα και έρεβος,

ομορφιά κι ασχήμια,

αντανακλούν τη λάμψη του αιώνιου.

Ένα πέρασμα δίχως διέξοδο,

μια έξοδος δίχως αρχή.

Ένα πολυκύμαντο τραγούδι

που σκόρπισε η βροχή

και δέχτηκε στα σπλάχνα της η μάνα γης.

Σκιά ατέρμονου φωτός

που εξουσιάζει το ρόδινο των χειλιών σου.

Στάχια που ευλογήθηκαν

και ψήλωσαν ανυπόταχτα.

Φωνές που πλάνεψαν το παρελθόν,

καθώς το μέλλον είναι αντικατοπτρισμός του

και το παρόν μία νέα αφετηρία.

Μία μυθική τριάδα που καθαγιάζει

την απεραντοσύνη του έρωτα και του θανάτου.

Ως σκέπη του οίκου των ονείρων,

καθώς κι αυτά  ταλαντεύονται

στον αέναο κύκλο,

της γης, του χρόνου και της γέννησης.

Νίκος Δεληγιάννης

Άγγελος Πολιορκητής Εκδ. Ίδμων