ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΙΩΝΙΟ

 

Στο σύννεφο γεννήθηκε ο άνθρωπος

και τα πόδια του έφτασαν στη γη

Από τότε βαδίζει με το κεφάλι του

στον αιθέρα

Ψηλός κι αιθεροβάμων

κτίζει πόλεις

χαράζει οδούς

θεσπίζει νόμους

Θεμελιώνει

κόσμους πνευματικούς

Τραγουδάει, ερωτεύεται

δημιουργεί

Ανασαίνοντας μες στο σύννεφο

πατώντας στα κύματα

Προχωρώντας μπροστά

ανεβαίνοντας

στις σκάλες τ’ ουρανού

δοκιμάζοντας

τη δύναμη της φωτιάς και του ερέβους

καθώς εξέρχεται

από τις πύλες του σύμπαντος

Τόσο κοντά τ’ αστέρια

τον λούζουν φως

Τον αγγίζουν με τρυφερότητα

όπως ανασαίνει

κι εισπνέει δυνατά

τ’ απόκοσμο άρωμά τους

Με τόσο ύψος ο άνθρωπος

γίνεται η γέφυρα

ουρανού και γης

κάθε περπατησιά του

ένα ίχνος γίνεται

με χαραγμένα πάνω του

όσα έπραξε

κι όσα παραμέλησε

μία ανάγλυφη ανάμνηση

προς μίμηση ή αποφυγή

ένα μνημείο αιώνιο

να προσκυνούν ή να πυρπολούν

όλες οι μέλλουσες γενιές.

 

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ-ΕΠΥΛΛΙΟΝ