ΟΡΜΗΤΙΚΑ ΝΕΡΑ

 

 

 

Κάποιος, κάπου, κάποτε

πρόσταξε οπισθοχώρηση

Θα μπορούσε ν’ αλλάξει

τον ρου της ιστορίας

Μα ήταν ένα ποτάμι

που δεν σκόπευε

να σταματήσει

Ήταν αδύνατο

από τη φύση του

Το ποτάμι αυτό

όφειλε να σπρώχνει

τα ορμητικά του νερά

σ’ ένα καταρράκτη

Σεβόμενο τα χορτάρια

που φύτρωναν

στις όχθες του

για να σβήσει τη δίψα τους

Πίσω, πίσω, φώναζε

και ωρυόταν

Δεν είχε πια όμως τη δύναμη

Το ποτάμι

είχε βρει το δρόμο του

Ένα πλέγμα ιδεών

   κι αποφασιστικότητας

τ’ οδηγούσε

Τόσοι άνθρωποι μαζί…

Ήταν ένα ποτάμι

που παράσερνε μακριά

κάθε απομεινάρι του βυθού του

ώσπου να φτάσει

κάποτε στη θάλασσα

Και να σκορπίσει

στα υψίπεδα των οριζόντων

τ’ όραμά του

τις εκλάμψεις του ήλιου

τις ασημένιες στάλες

της σελήνης

Όλα όσα ονειρεύτηκαν

κυλώντας πάντα

από την άνοιξη του καταρράκτη

και την απεραντοσύνη των ωκεανών

στην αγκαλιά της ελευθερίας.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ¨ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"

 ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ - ΕΠΥΛΛΙΟΝ