ΓΕΝΝΗΣΗ

Με πολύχρωμες λάμψεις, ένα άστρο σβηστό, περιπλανώμενο στο αχανές σύμπαν μίλησε τη γλώσσα του φωτός. Μα πώς μπορεί να έχει φωνή ένα αστέρι και μάλιστα όταν έχει εκπνεύσει χιλιάδες χρόνια πριν; Ο χρόνος τόσο ψηλά, φαίνεται ότι δεν έχει ισχύ, καμία σημασία. Είναι ο χώρος και η στιγμή για να εκφράσει η γη όσα διαδραματίστηκαν από τη γέννησή της με μυριάδες φωνές, ανά τους αιώνες, να ενώνονται και να διαχέονται στα πάμφωτα υψίπεδα της δημιουργίας.

ΠΛΗΓΕΣ

Πολλές γενιές υπέμεναν καρτερικά το λαβωμένο σώμα της ανθρωπότητας να θεραπευτεί από τις πληγές τόσων χιλιετηρίδων. Ικέτευσαν προς τον ουρανό, άνοιξαν την αγκαλιά τους για να φωλιάσουν μέσα της ιδανικά κι αξίες που ποδοπατήθηκαν από τις στρατιές του ερέβους. Στήλωσαν ναούς, κάτω από την πυρά του μίσους διέρρηξαν τη γη σκάβοντας τεραστίων διαστάσεων ποτάμια. Μόλις έκαναν ανυπόμονα να ξεδιψάσουν, άξαφνα πάλι στέρευαν. Τόσες γενιές, αναρίθμητοι άνθρωποι, κι ακόμα δεν κλείνουν από πάνω τους τούτες οι πληγές!

ΝΟΣΤΟΣ

 

Τα νησιά τις νύχτες φλερτάρουν τ’ άστρα, μοιάζουν με πετράδια τόσο λαμπερά, όπως γίνονται τα μάτια π’ αγωνίζονται ν’ αγκιστρωθούν στις φτερούγες του έρωτα. Ο χρόνος κρύβεται πίσω από τη λάμψη τους. Αδιόρατος, επιμένοντας να ορίζει τη μοίρα της θάλασσας, εκφράζοντας τις επιθυμίες του στα κύματα που υψώνονται και κατακλύζουν τους ανθρώπινους πόθους. Μέσα απ’ αυτούς απαλλοτριώνεται ο νόστος και ξεπροβάλλουν ο Ωκεανός, ένας θεός χαμογελαστός, γίγαντας υπομονής, και η μητέρα Γη για όλους η μία πατρίδα.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ