ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΠΟΙΗΣΗ

Είπα να βαδίσω στη γη

να μην πετάξω στους αιθέρες

Γιατί η ποίηση δεν αλλάζει τον άνθρωπο

Χαίρεται ή πονάει μαζί του

Μετουσιώνει στ’ άπειρο

τον αόρατο κόσμο των ελπίδων του

Βρίσκει μια πηγή να δροσιστεί

μια όχθη να ξαποστάσει

έναν δρόμο ν’ αφυπνιστεί

 

Παίρνει από τον ήλιο το φως

την αρμύρα από τη θάλασσα

Παίρνει τη θλίψη απ’ τις καρδιές

και δίνει έναν ευδόκιμο χρόνο

στην παλίρροια της ζωής του

Φέρνει ρίγη καρτερίας

και ξαναζωντανεύει

τελετουργώντας

το ημιθανές χαμόγελο

των ονείρων του.

 

 

ΔΙΨΩΝΤΑΣ

Πάντα θα μας ακολουθεί η θλίψη

όλων των πολέμων

Το αίμα που κύλησε πάνω στο χώμα

και το χώνεψε αδιαμαρτύρητα (;) η μάνα γη

Η ραγισμένη καρδιά των παιδιών

θα μας βαραίνει

Μπορεί να μεγάλωσαν

ν’ ανάθρεψαν τα δικά τους παιδιά

και ν’ άφησαν τον μάταιο αυτό κόσμο

σκεπασμένα ωστόσο από ένα βουνό αγριότητας

αγέλαστα και ταλαιπωρημένα

από την πείνα

διψώντας για αγάπη και ευτυχία

Δεν υπάρχουν πόλεμοι σωτηρίας

γιατί τα όπλα δεν δαμάζουν την ψυχή

Αφηνιασμένα τ’ άλογα του πόνου

ποδοπατούν κάθε ικμάδα για ζωή.

 

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ-ΕΠΥΛΛΙΟΝ

 

 

POETRY WHICH GIVES LIFE

 

I said walk the earth

 

not to fly into the ethers

 

Because poetry does not change a person

 

She rejoices or suffers with him

 

It mutates into infinity

 

the invisible world of his hopes

 

He finds a source to cool off

 

a bank to rest on

 

a way to wake up

 

 

 

It gets light from the sun

 

the salt from the sea

 

He takes sorrow from hearts

 

and gives an auspicious time

 

in the tide of his life

 

It gives me chills

 

and comes back to life

 

performing a ritual

 

the half-dead smile

 

of his dreams.

 

THIRSTY

 

Sadness will always follow us

 

of all wars

 

The blood that flowed on the ground

 

and mother earth swallowed it without complaint (?).

 

The broken heart of children

 

it will weigh on us

 

They may have grown up

 

to raise their own children

 

and to leave this vain world

 

covered however by a mountain of ferocity

 

unhappy and distressed

 

from hunger

 

thirsting for love and happiness

 

There are no wars of salvation

 

because weapons do not tame the soul

 

Faded the horses of pain

 

they trample every scum for life.

 

 

 

FROM THE BOOK "THE BITTER WORDS OF THE EARTH"

 

PUBLICATIONS BREATHS OF SPEECH AND ART-EPYLLION