ΤΟ  ΣΤΕΜΜΑ ΤΗΣ  ΑΓΑΠΗΣ

                         

Άφησες τη θάλασσα

να σεργιανίσει

στ’ απόρθητο κορμί σου

Την ορμή των κυμάτων της

να διεισδύσει στα έγκατα σου

Τον αφρό της να στενάζει

πάνω στα πυρωμένα χείλη σου

Σαν καράβι π’ εξόκειλε

άθικτο από τις δαγκωματιές

του ωκεανού.

Κι ύστερα χάνεσαι ξανά στο βυθό,

αγγίζεις με τα πέλματα σου

τις κορφές των κοχυλιών

κι αντιγράφεις

τα νυχτερινά τους  χτυποκάρδια.

Έρχεσαι στ’ όνειρο μου

σώμα  κατάλευκο

στο καψαλισμένο καλοκαίρι

για ν’ απλωθείς στ’ απέραντο γαλάζιο

και να κατακτήσεις

την αρχαία πεδιάδα του φωτός.

Με  τα νήματα του χρόνου

να υφαίνεις

την αθανασία του έρωτα μας

Να ίπτασαι

πάνω από τους ορίζοντες

Να παιχνιδίζεις

άσεμνα με τα σύννεφα

Γυμνή

Τ’ ουρανού βασίλισσα

φορώντας μοναχά

το στέμμα της αγάπης.

ΤΟ ΑΙΩΝΟΒΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Εκδόσεις  Ίδμων