Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020
ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ
Έκρυψα πίσω από τον ήλιο
το θλιβερό σου προσωπείο.
Διέσχισα δέσμες φωτός
με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Για να απλώσω ξανά πάνω του
μια παλίρροια ελπίδας.
Έψαξα στα μάτια σου τη βυθισμένη πόλη
με τα δεκάδες αγάλματα και τους δρόμους
που πλανάται μεθυσμένος ο έρωτας.
Σκόρπισα μακριά
τα σύννεφα της μελαγχολίας
κι ανέστησα τις λάμψεις του πόθου σου
για να δω και πάλι στο χαμόγελό σου
ιριδισμούς αστεριών και κύματα φεγγοβόλα.
Τίποτα δε γλυκαίνει τις αισθήσεις μου,
όσο το απύθμενο άγγιγμά σου.
Τίποτα δεν με οδηγεί,
όσο το διαρκές σου πάθος.
Πίσω από το στεφάνι του ήλιου
γεύομαι αχόρταγα όλο σου το είναι.
Εξερευνώ σε βάθος της ψυχής σου τις πτυχές.
Σηκώνω τις άγκυρες και σε ακολουθώ
στην περιπλάνησή σου…
Από την ποιητική συλλογή
ΜΥΣΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ
Εκδόσεις Πνοές λόγου και τέχνης-Επύλλιον
