Άγγιγμα

Έχουν μια δύναμη ακαταμάχητη

οι κορμοί των δέντρων,

από τη μια μεριά να βλέπουν

στο κέντρο της γης

κι από την άλλη να θωρούν

όλα όσα κινούνται στον ουρανό.

Και μοιάζουν τόσο με τα χέρια σου,

που από την μια ριζώνουν

γύρω από την καρδιά σου

και με την άλλη άκρη τους

αγγίζουν τον ήλιο της ψυχής μου.

Από την ποιητική συλλογή "Άγγελος Πολιορκητής"

Αιώνια…

Τα ποιήματα ποτέ δεν χάνονται...

Μοιάζουν με κοχύλια

που ξεβράζει κάποτε στον αφρό της η θάλασσα.

Πολύχρωμα, στιλπνά...

Λαμποκοπούν

κάτω από τις μετέωρες στιγμές των ανθρώπων.

Γιατί έμειναν καιρό στο βυθό της

και υπέμειναν την αγριεμένη μουσική της.

Μοιάζουν με φεγγάρια κυρίαρχων πλανητών

χαράζοντας πάντα ένα δρόμο φωτός

γυρίζοντας αδιάκοπα

στις σκοτεινές αλάνες του σύμπαντος.

Στολίδια μαγικά του απείρου.
Από την ποιητική συλλογή "Σώμα και Όνειρο"

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Nikos Delijanis

                                      PREVELA NA SRPSKI Svetlana Dimić

                                 Μετάφραση στα Σέρβικα

Dodir                     

Imaju neku nepobedivu moć

trupovi stabala;

s jedne stane vide

centar zemlje

a s druge gledaju

sve što se po nebu kreće.

Liče na tvoje ruke –

s korenima oko tvog srca

koje s druge strane

dodiruju sunce moje duše.

Večno

Pesme se nikada ne gube

Liče na školjke

koje nekad s penom izbacuje more,

Šarene, glatke…

sjaje se

pod lebdećim trenucima ljudskim.

Zato što su dugo bile na dnu

i  izdržale divlju muziku mora,

liče na mesece glavnih planeta

koji uvek urezuju put svetla,

vrteći se neprestano

u mračnim peščanicima svemira.

Magični ukrasi sna.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Άγγιγμα

Έχουν μια δύναμη ακαταμάχητη

οι κορμοί των δέντρων,

από τη μια μεριά να βλέπουν

στο κέντρο της γης

κι από την άλλη να θωρούν

όλα όσα κινούνται στον ουρανό.

Και μοιάζουν τόσο με τα χέρια σου,

που από την μια ριζώνουν

γύρω από την καρδιά σου

και με την άλλη άκρη τους

αγγίζουν τον ήλιο της ψυχής μου.

Από τις ποιητική συλλογή "Άγγελος Πολιορκητής"

Αιώνια…

Τα ποιήματα ποτέ δεν χάνονται...

Μοιάζουν με κοχύλια

που ξεβράζει κάποτε στον αφρό της η θάλασσα.

Πολύχρωμα, στιλπνά...

Λαμποκοπούν

κάτω από τις μετέωρες στιγμές των ανθρώπων.

Γιατί έμειναν καιρό στο βυθό της

και υπέμειναν την αγριεμένη μουσική της.

Μοιάζουν με φεγγάρια κυρίαρχων πλανητών

χαράζοντας πάντα ένα δρόμο φωτός

γυρίζοντας αδιάκοπα

στις σκοτεινές αλάνες του σύμπαντος.

Στολίδια μαγικά του απείρου.
Από τις ποιητική συλλογή "Σώμα και Όνειρο"

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

Nikos Delijanis

                                      PREVELA NA SRPSKI Svetlana Dimić

                                 Μετάφραση στα Σέρβικα

Dodir                     

Imaju neku nepobedivu moć

trupovi stabala;

s jedne stane vide

centar zemlje

a s druge gledaju

sve što se po nebu kreće.

Liče na tvoje ruke –

s korenima oko tvog srca

koje s druge strane

dodiruju sunce moje duše.

Večno

Pesme se nikada ne gube

Liče na školjke

koje nekad s penom izbacuje more,

Šarene, glatke…

sjaje se

pod lebdećim trenucima ljudskim.

Zato što su dugo bile na dnu

i  izdržale divlju muziku mora,

liče na mesece glavnih planeta

koji uvek urezuju put svetla,

vrteći se neprestano

u mračnim peščanicima svemira.

Magični ukrasi sna.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ